Organy wybudowane w 1906 roku przez Leopolda Blomberga z Warszawy (op. 224).
Gruntowny remont miał miejsce w 2004 roku (Paweł Ziaja).
Instrument usytuowany na chórze muzycznym naprzeciw ołtarza głównego.
Szafa organowa wolnostojąca. Prospekt architektoniczny, jednoczęściowy, symetryczny, trójosiowy osadzony na cokole płycinowym. Środkowe pole piszczałkowe wyższe, zwieńczone trójkątnym tympanonem,; wykrój zamknięty łukiem odcinkowym założonym na ćwierćpilastrach, z kluczem. Skrajne pola niższe, o zamkniętych „długoszowsko” wykrojach piszczałkowych, zwieńczone prostym belkowaniem o gładkim fryzie, na którym wazy. Pola piszczałkowe flankowane półpilastrami o złoconych bazach i kapitelach korynckich. Złocone ornamenty snycerskie układają się w zredukowane uszaki, spływy ponad bocznymi polami piszczałkowymi i na tympanonie oraz kartusz we fryzie pod tympanonem.
Układ piszczałek we wszystkich wykrojach girlandowy. Piszczałki prospektowe cynkowe. Kolorystyka: kremowo-beżowa, olejna. Styl neobarokowy.
Stół gry wolnostojący, na osi prospektu, przodem do ołtarza głównego. 8 głosów podzielonych pomiędzy jeden manuał (6) o zakresie C-f3 i pedał (2) o zakresie C-c1.
Traktura
Traktura gry mechaniczna, rejestrów – pneumatyczna.
Wiatrownice
Wiatrownice stożkowe.
Połączenia i urządzenia pomocnicze
Urządzenia pomocnicze: Piano, Mforte, Forte, Tutti; Evakuant, Calcant; Łącznik I-P.
Miech
Miech pływakowy z podawaczem klinowym umieszczony obok szafy organowej.
Dyspozycja
| Manuał Pryncypał 8’ Oktawa 4’ Viola di gamba 8’ Bourdon 8’ Flotrower 4’ Mikstura 2′ | Pedał Wioloncello 8’ Subbas 16’ |