Organy wybudowane w XVIII wieku przez anonimowego mistrza, możliwe, że pierwotnie przeznaczone do innego wnętrza. W 1872 r. instrument gruntownie przebudował warszawski organmistrz Ignacy Karczewski.
Instrument usytuowany na chórze muzycznym naprzeciw ołtarza głównego.
Szafa organowa wolnostojąca. Prospekt architektoniczny, oparty na cokole zwieńczonym belkowaniem, jednoczęściowy, pięcioosiowy, o trzech wieżyczkach – środkowej wyższej wysuniętej półkoliście podpartej cebulastą konsolą, zwieńczonej gierowanym gzymsem i bocznych niższych wysuniętych kątowo, zwieńczonych analogicznie do środkowej. Pomiędzy wieżyczkami pośrednie pola piszczałkowe zwieńczone prostymi gzymsami, ponad którymi dekoracja snycerska. Poszczególne człony prospektu ujęte w obramienia listwowe. Wykroje piszczałkowe zamknięte od góry snycerskimi kotarami, po bokach prospektu wydatne snycerskie uszaki, na bocznych wieżach diademy. W ornamencie snycerskim dominuje mięsisty akant.
Stół gry wbudowany w lewą ścianę szafy organowej. Pozytyw o 9 głosach i klawiaturze o zakresie E-c3 (krótka oktawa obecnie przestawiona).
Traktura
Traktura mechaniczna
Wiatrownice
Wiatrownice klapowe.
Miech
Miech magazynowy dwuczerpakowy, umieszczony wewnątrz szafy organowej.
Dyspozycja
| Flet Portunal 8’ Flet Salicet 4’ Mixtura 3 ch. Flet minor 4’ Kwinta 2 2/3’ Oktawa 2’ Flet Portunal 4’ Flet major 8’ Pryncypał 4’ |