Organy wybudowane w 1908 roku przez Leopolda Hartmana w Warszawie Bednarska № 10.
Instrument usytuowany na chórze muzycznym naprzeciw ołtarza głównego.
Szafa organowa wolnostojąca. Prospekt architektoniczny, jednoczęściowy, pięcioosiowy, symetryczny, osadzony na cokole płycinowym. Środkowe pole piszczałkowe szerokie, zwieńczone trójkątnym ażurowym maswerkiem na którym krzyż. Skrajne pola prostokątne, zwieńczone gzymsem na którym pinakle. Pomiędzy nieparzystymi polami piszczałkowymi parzyste wysmukłe wieże zwieńczone trójkątnie. Wykroje zamknięte ostrołukowo. Układ labii w polach parzystych – prosty, w nieparzystych – girlandowy. Kolorystyka: ciemne drewno lakierowane ze złoceniami. Styl neogotycki.
Stół gry wolnostojący, na osi prospektu, przodem do ołtarza głównego. 11 głosów podzielonych pomiędzy dwa manuały (5, 4) o zakresie C-f3 i pedał (2) o zakresie C-d1.
Traktura
Traktura pneumatyczna
Wiatrownice
Wiatrownice stożkowe.
Połączenia i urządzenia pomocnicze
Urządzenia pomocnicze: Piano, Mezzoforte, Forte, Połączenia: Man.KoppeI (1.), Ped.Kop. I (13), Ped.Kop. II (14.).
Miech
Miech pływakowy z podawaczem klinowym wewnątrz szafy organowej.
Dyspozycja
| Manuał I 2. Mikstura 2-3 ch. 3. Fugara 4’ 4. Gedakt 8’ 5. Gamba 8’ 6. Pryncypał 8’ | Manuał II 7. Salicjonał 8’ 8. Blokflet 4’ 9. Rohlflet 8’ 10. Tercjan 1 1/3.1 3/5 | Pedał 11. Subbas 16’ 12. Cello 8’ |