Organy wybudowane w 1930 roku przez Dominika Biernackiego.
Instrument usytuowany na chórze muzycznym naprzeciw ołtarza głównego.
Szafa organowa wolnostojąca. Prospekt architektoniczny, jednoczęściowy, pięcioosiowy, osadzony na wąskim cokole z wydatnym gzymsem. Środkowe pole piszczałkowe otwarte, bez zwieńczenia (niegdyś „przedzielone na wysokości szczytu małych skrajnych pól piszczałkowych”). Parzyste segmenty zwieńczone trójkątnymi daszkami z ludową dekoracją snycerską, ich wykroje piszczałkowe zamknięte łukiem pełnym osadzonym na pilastrach. Skrajne segmenty znacznie niższe, w formie dekoracyjnych uszaków.
Stół gry wolnostojący, na osi prospektu, przodem do ołtarza głównego. 10 głosów podzielonych pomiędzy dwa manuały (4+4) o zakresie C-f3 i pedał (2) o zakresie C-d1.
Traktura
Traktura pneumatyczna
Wiatrownice
Wiatrownice stożkowe.
Połączenia i urządzenia pomocnicze
Urządzenia pomocnicze: Wiatr, AP, Forte, Tutti, Połączenia: M.I.do P., M.II.do P., M.II do M.I, Super M.I, Super M.II do M.I, Sub.M.II do M.I.
Miech
Miech pływakowy umieszczony za szafą organową.
Dyspozycja
| Manuał I Pryncypał 8’ Viola 8’ Oktawa 4’ Kwinta szum. 2 2/3’ | Manuał II Salicet 8’ (niegdyś Aeolina 8’) Cremona 4’ (niegdyś Vox celestis 8’) N. Horn 4’ (niegdyś Burdon 8’) Vox 8’+4’ (niegdyś Trawers flet 4’) | Pedał Subbas 16’ Oktawbas 8’ |